Verslaafd aan druk zijn
On the go
Tijdens activiteiten van het Oplaadpunt delen we vaak persoonlijke verhalen. Nu ik gezien heb wat dat teweeg kan brengen, kan ik niet achterblijven. Daarom deel ik vandaag mijn verhaal. Een verhaal waar sommigen zich misschien niet in herkennen, maar wat hopelijk een steun in de rug kan zijn voor anderen. Ik was, zoals velen, lange tijd verslaafd aan druk zijn. Begrijp me niet verkeerd, een beetje drukte, een beetje prikkels, is heel gezond. Het zorgt voor een gezonde dosis adrenaline, waardoor je niet de hele dag als een rolmops op de bank ligt. Maar bij mij echter was geen moment ongepland, ik was altijd on the go Ik kon me slecht concentreren en mijn mind was een soort multitasking supertalent. In normale status had ik een zenuwstelsel alsof ik 10 koppen koffie op had en in alle eerlijkheid kreeg ik het spaans benauwd bij het idee om even niks te doen. Niks doen? Er waren altijd so many places to go, people to see, work to do. En het was ook echt allemaal reuze leuk en gezellig. Ik had zelfs een back-up to-do lijst op mijn telefoon. Resultaat: mijn mind maakte overuren. In die tijd moest ik er niet aan denken om een lege agenda te hebben, zonder prikkels. Wie was ik als ik niet druk was? Waar moest ik me dan mee identificeren? Bovendien was iedereen in mijn omgeving druk, dus het zou wel erg sneu zijn als ik altijd beschikbaar was. Druk was een beetje het nieuwe cool. Ik ben opgevoed met een stevige dosis ‘New Age Spiritualiteit” zoals dat in die tijd nog zo mooi genoemd werd. Je zou misschien verwachten dat dit ‘altijd drukke’ gedrag mij daarom bespaard zou zijn gebleven. Niets was minder waar. Ik maakte al jong kennis met verschillende inzichten en wijsheden, maar die werden allemaal netjes opgeborgen in een laatje voor later. Eerst moest ik blijkbaar nog even heel druk zijn. Daarom koos ik voor een drukke baan en maakte die zelf nog veel drukker dan eigenlijk nodig was.
Druk, drukker, drukst.
Je kent het vast wel: je vraagt een willekeurige vriend, vriendin of collega hoe het gaat en ze zeggen: “Ja, druk!” Alsof dat een antwoord is op hoe het echt met je gaat. Druk zijn is blijkbaar een soort van ‘state of mind’ geworden. Toegegeven, er zijn veel prikkels: social media, telefoon en het leven in de stad. En we willen allemaal quality time met onze partner, kids, vrienden, familie, een te gekke baan en, oh ja, die laatste moet ook nog volop voldoening geven. Niet zo gek dat er weinig tijd overblijft voor jezelf. Maar je moet het ook willen en het jezelf gunnen: tijd maken voor jezelf en ontspanning. Ontspanning kwam niet zoveel in mijn woordenboek voor, daar had ik geen tijd voor. Feitelijke situatie was natuurlijk dat ik daar geen tijd voor maakte. Ik had wel veel gezellige sociale momenten, borrels, etentjes en feestjes, maar hoe leuk dat ook was, het was geen tijd voor mezelf. Dan was er nog de Fear of Missing out, FOMO. Was dat niet iets voor hele jonge millennials? Blijkbaar niet, want ik wilde een periode lang helemaal niets missen. Want wat nou als ik niet bij die ene borrel was of tijdens dat gezellige feestje languit op de bank lag? Wie weet wat ik dan allemaal misliep? Dus ging ik zo moe als ik ondertussen was toch door met druk zijn.
Transformatie
En toen was er een punt dat ik klaar was met die drukte, met die onrust. Ik had een diep verlangen naar rust en stilte. Ik ervaarde zoveel onrust, ik had behoefte aan lichtheid, weer ongegeneerd lachen en spelen zoals je als kind deed. Dus startte ik ergens met een (fantastische) coach en begon ik met mediteren. Er waren nog wel wat bezwaren om mijn verslaving op te geven. Want wat als ik nu heel erg zou veranderen of dat mijn vrienden me niet leuk meer zouden vinden? Ik was toch gewoon een gezellig, druk persoon en geen stilzwijgende Buddha? Zoveel redenen om druk te blijven doen, maar ook zoveel redenen om meer balans te creëren. Op de eerste meditatie training die ik volgde, hadden we een oefening om 1 minuut in een kaars te staren. Zoals je inmiddels zult begrijpen: ik hield het niet vol… Het was alsof ik weer moest leren lopen. Maar oefening baart kunst en langzaam aan ervaarde ik steeds meer flitsen van rust. En dat beviel eigenlijk heel goed! Het ongegeneerd lachen kwam terug op mijn eerste retreat in Portugal, wat was dat heerlijk! En toen ik mijn vriend ontmoette, die het simpelweg niet meer accepteerde dat ook zijn agenda van voor naar achter helemaal volgepland werd, was er eigenlijk geen ontkomen meer aan.
Rust & The City
Nu ik weer weet hoe rust voelt, is dat voor mij de weg. Terug naar rust, om van daaruit op te laden en meer balans te vinden in het dagelijkse, drukke leven. Vanaf dat eerste retreat stond ik weer aan, voelde ik me veel meer aanwezig, keek ik zelfs helderder uit mijn ogen. Vele workshops, trainingen en retreats volgden en volgen nog steeds. In plaats van in mijn hoofd te leven, leerde ik om meer te voelen. Het lukte me weer om in gesprekken echt contact te maken met de ander en in dat moment te zijn, mijn telefoon blijft gedurende een gesprek ook in mijn tas 😉 Wie had ooit gedacht dat ik aan een Vipassana (10 daagse stilte retreat in een klooster) zou meedoen en de stilte ook nog eens als een verademing zou ervaren? Vanuit die rust in mezelf kan ik nu de leuke, sociale dingen doen en genieten van het dynamische leven in de stad zonder daar uitgeput van te raken. En ja, soms weet ik het ook even niet, of ervaar ik nog steeds onrust. Er is nog meer dan genoeg te leren, we’re only human! Tegenwoordig probeer ik daar bewust mee om te gaan en het te omarmen, even in stilte te zitten, een yogalesje te pakken of gewoon even de natuur in te gaan. Mijn grote wens is om meer mensen met zichzelf en met anderen te verbinden, in rust. En daar is Het Oplaadpunt uit voortgekomen, een plek waar je rust, inspiratie en nieuwe energie vindt om zo meer balans te vinden in het dagelijkse leven. Ik hoop jullie heel snel bij Het Oplaadpunt te ontmoeten!
Liefs, Marjolein
